Τα περισσότερα από τα άλογα ανήκουν συνήθως σε κτηνοτρόφους ή υλοτόμους και χρησιμεύουν για μεταφορά ανθρώπων, προϊόντων, υλικών υλοτόμησης και γενικά για μεταφορές φορτίου, μεσαίου βάρους, σε εδάφη που είναι αδύνατον να χρησιμοποιηθούν μηχανικά μέσα (αυτοκίνητο, τρακτέρ).
Η σωματική κατασκευή του αλόγου της Πίνδου είναι τέλεια προσαρμοσμένη για χρησιμοποίηση του ζώου αυτού στη μεταφορά φορτίων, όχι ιδιαίτερα βαρέων, σε ορεινές και δύσβατες περιοχές και συνήθως ακολουθούν τα κοπάδια των αιγοπροβάτων στα ορεινά λιβάδια, μεταφέροντας τους κτηνοτρόφους και τον εξοπλισμό τους, όπου βόσκουν μαζί με τα ζώα του κοπαδιού.
Η διατροφή τους στηρίζεται βασικά στην ελεύθερη βόσκηση, όταν οι κλιματικές συνθήκες το επιτρέπουν και μόνο τον χειμώνα οι ιδιοκτήτες τα χορηγούν λίγο καρπό (κριθή, βρώμη) και συνήθως άχυρο ή χόρτο ξηρό.
Ο σταβλισμός τους πραγματοποιείται μόνο στη διάρκεια του χειμώνα όταν οι συνθήκες είναι πολύ άσχημες σε πρόχειρους στάβλους ή ακόμη και σε μια άκρη του μαντριού του κοπαδιού. Η συνηθισμένη διαμονή τους τον υπόλοιπο χρόνο είναι στην ύπαιθρο όπου προσδένονται με τριχιά για να μην απομακρύνονται από την περιοχή. Γενικά το ορεινό άλογο της Πίνδου έχει ελάχιστες απαιτήσεις ενσταβλισμού και είναι διατροφικά λιτοδίαιτο.
Τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί ιππικοί όμιλοι, οι οποίοι αγαπούν και φροντίζουν το άλογο της Πίνδου ιδιαίτερα, γιατί αποτελεί μέρος της πολιτικής κληρονομιάς και της λαϊκής παράδοσης των ανθρώπων που έζησαν και δημιούργησαν περιουσιακά στοιχεία με την βοήθεια των αλόγων αυτών. Θα πρέπει να τονιστεί ότι το άλογο αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου, όταν οι Ιταλοί επιτέθηκαν στη χώρα μας, μεταφέροντας όπλα και πολεμοφόδια στις δύσβατες και χιονισμένες τότε οροσειρές της Ηπείρου και Θεσσαλίας.
Στους Ιππικούς Ομίλους οι ιδιοκτήτες διατρέφουν τα άλογα και τα σταβλίζουν όλες τις εποχές του έτους, ενώ παράλληλα τα ιππεύουν και τα περιποιούνται. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ιππικού ομίλου του αλόγου της Πίνδου είναι ο Ιππικός και Πολιτιστικός Σύλλογος της Σιάτιστας και της Κοζάνης, τα μέλη του οποίου, άτομα νεαρής ηλικίας, έχουν ανεβάσει το επίπεδο της ιττποφιλίας στην τοπική κοινωνία με διάφορες εκδηλώσεις όπου το άλογο κατέχει πρωταγωνιστική θέση (αγώνες, συμμετοχή σε εκκλησιαστικές εορτές κλπ.). Παράλληλα, πολλοί ιδιώτες ορεινών περιοχών, έχουν αναπτύξει εκτροφές του αλόγου αυτού και ασχολούνται με την αναπαραγωγή του και με αγροτουρισμό σε επιχειρηματική βάση.